بیماری آنفلوانزا در فرم تیپیک خود اغلب در فصل پاییز و زمستان شیوع پیدا می کند، این ویروس تیپ های مختلفی دارد که تیپ A باعث بیشترین اپیدمی و پاندمی میشود که پاندمیH1N1 از مشهورترین آنهاست؛ درصورتیکه فردی واکسن آنفلوانزا تزریق کرده باشد به علت تنوع ویروسی آنفلوانزا، ایمنی کامل پیدا نمی کند. علایم به صورت تب، بدن درد (myalgia)، خستگی (malaise)، سردرد و علایم تنفسی، این علایم معمولا ۳-۷ روز طول میکشد، فرد مبتلا از یک روز قبل تا یک هفته بعد از شروع علایم قدرت انتقال دارد، تماس نزدیک کمتر از یک متر باعث انتقال droplet تنفسی می شود، اغلب این بیماری خودمحدود شونده است و با درمان حمایتی مثل تب بر، ضد درد و مایع درمانی بهبود می یابد ولی بایستی توسط پزشک ویزیت و معاینه شوند و در صورت لزوم بستری شوند، بیماران پر خطر شامل کودکان کمتر از ۵سال، بالغین بالاتر ۶۵سال، بیماران مزمن قلبی-ریوی، کلیوی، کبدی، غدد و متابولیک، مشکلات خونی مزمن، بیماران کانسر و بیماران بستری در مراکز مراقبت های بهداشتی و خانه سالمندان، خانم های باردار و تا ۲هفته پس از زایمان، بیماران ضایعات مغزی و نخاعی، بیماران چاقی مرضی و نقص ایمنی می باشند.اغلب بیماران نیاز به آنتی بیوتیک ندارند مگر در موارد خاص و مردم باید بدانند که کورتون (دگزامتازون) جایگاهی در درمان ندارد.
منبع: ROSEN’S EMERGENCY MEDICINE 2018
دستورالعمل درمان آنفلوانزا طبق آخرین راهنمای سازمان جهانی بهداشت منطقه مدینرانه شرقی